65. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: اختلاف نکنید؛ زیرا پیشینیانِ شما اختلاف کردند و نابود شدند.
66. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله ـ آن گاه که یارانش را در پىِ کارى فرستاد و آنان، در میان خود، اختلاف کردند ـ: شما از نزد من با هم رفتید و جدا آمدید؟! پیشینیانِ شما را همین جدایى از میان بُرد.
67. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: هیچ امّتى پس از پیامبرش اختلاف نکردند، مگر آن که باطل گرایان آنها بر حق گرایانشان چیره آمدند.
68. المستدرک على الصحیحین ـ به نقل از حُذَیفة بن یمان ـ: پیامبر خدا فرمود: «امّت من، هرگز به فتنه (/ گم راهى) نخواهد افتاد، مگر آن گاه که تمایز و تمایل و مَقامِع در میان آنها پدید آید».
گفتم: اى پیامبر خدا! تمایز چیست؟
فرمود: «تمایز، عصبیّتی (1) است که مردم، پس از من، در اسلام پدید مى آورند».
گفتم: تمایل چیست؟
فرمود: «تجاوز قبیله اى به قبیله اى و روا شمردن ریختن خون آنان است».
گفتم: مَقامِع چیست؟
فرمود: «حرکت کردن [و لشکرکشى مردمِ] شهرها به سوى همدیگر و به جنگ هم برخاستن».
69. امام على علیه السلام:سوگند به خدا که هرگز امّتى پس از پیامبرش اختلاف نکردند، جز آن که باطل گرایان آن [امّت] بر حق گرایانش چیره آمدند، مگر آن که خدا نخواست.
70. امام على علیه السلام: زنهارتان باد از بى ثباتى در دین خدا؛ زیرا هم داستانى در حق، اگرچه ناخوش دارید، بهتر از پراکندگى در باطلى است که خوشایند شماست. خداوند سبحان، به هیچ کس، چه در گذشته و چه اکنون، به سبب جدایى، خیرى عطا نکرده است.
ر. ک: ص 55 (امّت / فصل سوم: عوامل پیشرفت امّت ها / همبستگى).
1) عصبیّت: قوم گرایى، تعصبات نژادى و قبیله اى.
