214. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
هر خرابى را آباد کننده اى است و آباد کننده آخرت، عقل است.
215. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
هر کس آخرت را مى خواهد، باید زیور زندگى دنیا را رها کند.
216. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
بار خدایا! مرا با دنیا به دینم، و با تقوا به آخرتم، کمک کن.
217. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
کسى که کرامت آخرت را مى خواهد، زر و زیور دنیا را رها مى کند.
218. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
به آخرت دست نمى یابید، مگر با رها کردن [علاقه مندى تان به] دنیا و برهنه شدن از آن. به شما سفارش مى کنم که دوست بدارید آنچه را خدا دوست مى دارد و دشمن بدارید آنچه را خدا دشمن مى دارد.
219. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
خداوند، هر گاه بنده اى را دوست بدارد، امور دنیا را بر او مى بندد و امور آخرت را بر او مى گشاید.
220. امام على علیه السلام:
هیچ کس به جایگاه رفیع آخرت نمى رسد، مگر با اخلاص در عمل، کوتاه کردن آرزو و در پیش گرفتن تقوا.
221. امام على علیه السلام:
کسى که سراى اقامتش را آباد کند، خردمند است.
222. امام على علیه السلام:
خردمند، کسى است که بر هوس خویش چیره شود و آخرتش را به دنیایش نفروشد.
223. امام على علیه السلام:
خردمند، کسى است که از شهوتش دورى کند و دنیایش را به آخرتش بفروشد.
224. امام على علیه السلام:
کسى که آخرت را بر دنیا ترجیح ندهد، از خِرَد، بى بهره است.
225. امام على علیه السلام:
هر کس رستگارى آخرت را دوست دارد، باید تقوا پیشه کند.
226. امام على علیه السلام:
کسى که براى سراى اقامتش بکوشد، عملش خالص مى گردد و بیمش فزونى مى گیرد.
227. امام على علیه السلام:
هر کس اعمالش از معصیت به سلامت مانَد، به آرزویش از آخرت، دست مى یابد.
228. امام على علیه السلام:
کام رواترینِ مردم از دنیا، کسى است که آن را رها مى کند؛ و کام رواترینِ مردم از آخرت، کسى است که براى آن، کار مى کند.
229. امام على علیه السلام:
اگر خواهان رستگارى و عزّتمندىِ آخرت هستید، از این سراى فانى، براى سراى باقى [، توشه] برگیرید.
230. امام على علیه السلام:
خود را به پایبندى به ارزش هاى اخلاقى و به دوش کشیدن بار غرامت ها و بدهى ها[ى دیگران و پرداختن از طرف آنها] عادت بده تا جانت شریف گردد و آخرتت آباد شود و ستایندگانت فزونى گیرند.
231. امام على علیه السلام:
پربهره ترینِ مردم از آخرت، آنان اند که از دنیا کم بهره تر باشند.
232. امام على علیه السلام:
با ترک [علاقه مندى به] دنیا، آخرت را تحصیل کنید و با ترک دین، دنیا را تحصیل نکنید.
233. امام على علیه السلام:
کسى که به نعمت هاى آخرت راغب باشد، به اندکِ دنیا قناعت مى ورزد.
234. امام على علیه السلام:
کسى که به آخرت یقین داشته باشد، دنیا را فراموش مى کند.
235. امام على علیه السلام:
کسى که به آخرت یقین داشته باشد، از دنیا روى مى گرداند.
236. امام على علیه السلام:
در نَفْسَت خوار و در دینَت عزیز باش و آخرتت را حفظ کن و دنیایت را ببخش.
237. امام على علیه السلام:
کسى که سرگرم دنیاست، چگونه براى آخرت کار کند؟!
238. امام على علیه السلام:
ساختن (آباد کردن) آخرت، در گرو رها کردن دنیاست.
239. امام على علیه السلام:
هیچ کس به آنچه از آخرت مى خواهد، نمى رسد، مگر با رها کردن آنچه از دنیا مى خواهد.
240. امام على علیه السلام:
هر که سراى ماندگار را دوست دارد، از لذّت ها روى مى گرداند.
241. إرشاد القلوب – به نقل از سوید بن غفله -:
پس از آن که با امیر مؤمنان علیه السلام بیعت خلافت شد، بر ایشان وارد شدم. بر بوریاى کوچکى نشسته بود و جز آن، چیزى در اتاق نبود. گفتم: اى امیر مؤمنان! بیت المال در اختیار شماست و من در اتاق شما از آنچه یک اتاق به آن نیاز دارد، چیزى نمى بینم!
فرمود: «اى پسر غفله! خردمند، براى سرایى که باید از آن منتقل شود، اثاثْ تهیّه نمى کند. ما را سرایى است که بهترین کالاى خویش را بدان جا انتقال داده ایم و خود نیز به زودى ره سپار آن خواهیم شد».
242. امام کاظم علیه السلام – خطاب به هشام بن حَکَم -:
اى هشام! مسیح علیه السلام به حواریان فرمود: «… اى بندگان دنیا! حقیقتى را به شما بگویم: به شرافت آخرت نمى رسید، مگر با وا نهادن آنچه دوست مى دارید. پس، کار توبه را به فردا میفکنید؛ زیرا قبل از فردا[ىِ قیامت]، روز و شبى است و قضاى (حُکم) خداوند در آن روز و شب، آمد و شد مى کند».
243. عیسى علیه السلام:
از پلیدى دنیا، این است که خداوند در آن معصیت مى شود، و آخرت به دست نمى آید، مگر با ترک دنیا.
244. عیسى علیه السلام – از اندرزهایش در انجیل و جز آن -:
حقیقتى را به شما بگویم: اى بندگان دنیا! کسى که دنیاخواهىِ او کم نمى شود و رشته رغبتش به دنیا قطع نمى گردد، چگونه به آخرت دست یابد؟!
